ISLAK KEK

  Bizim favori kekimiz:))Hem basit,hem de normal kekten daha  gösterişli..

malzemeler:

3 yumurta

1.5 bardak şeker

2 bardak süt

1/2bardak sıvı yağ

4 kaşık kakao

1 paket vanilya

1 paket kabartma tozu

10 çorba kaşığı tepeleme un

Yapılışı:

Yumurta ve şekeri iyice çırpın.Üzerine süt,yağ,vanilya ve kakaoyu ekleyin.bunları da iyice karıştırdıktan sonra bu sostan 1 bardak ayırın.Geri kalan karışıma kabartma tozu ve unu ekleyin karıştırıp yağlanmış tepsiye dökün.180 derecelik fırında yaklaşık bir saat pişirin.Piştikten sonra üzerine ayırdığınız sostan dökün. 

NOT:(Bu tarifi kare borcama göre verdim)

BEN DE YAPTIM:((

Çocuğum olmadan önce etrafımdaki annelerin davranışlarına sinir olurdum, çocuklarınkine bile..Çocuğu ağlamasın diye her istediğini yapanlar,aman hastalanmasın diye evden çıkmayanlar,çikolata şeker yedirmeyenler,ayy yemiyo bu çocuk diye ağlananlar..Herşeye mızmızlanan,her söze bir cevabı olan,istediklerini aldırana kadar kendini yerden yere atan çocuklar..Bunları asla yapmam,böyle çocuğa katlanamam derdim.Ama nelere katlandım.

Asla sallamam dedim,ne beşik kaldı,ne ayak,ne kucak sallamadık uyusun diye.

Aman acıkınca yer dedim,peşinde süründüm yesin diye.

Her istediğini almam dedim,o istemeden aldım.

Her çocuk hasta olur dedim,eziyet çekmemek için koca kış kimsenin evine gitmedim.

Çikolata yedirmem dedim,dede-anneanne getirince sesimi çıkartamadım.

Makyaj malzemelerime dokunamaz dedim,ortada bişey kalmadı.

Kucağa alıştırmam dedim,hala evde bile kucak istiyor.

Emzik vermem dedim,dişler tavşan oldu hala emiyor.

Peki ben ne yapıyorum,sağlıklı olsun,hayırlı evlat olsun da hepsi geçer diyorum..

HER İNSAN ÖLECEK YAŞTA GEÇ KALMAYASIN!

Bu gün değişik bir şey yap,ama güzel olsun.

Çok mu zor?

O vakit güzel bir şey söyle!

Dilin mi dönmüyor?

Güzel birşey gör.

Beceremez misin?

Öyleyse güzel birşeye başla,ama hep güzel olsun!

Çünkü her insan ölecek yaşta,geç kalmayasın!

                                                                                      

AĞIR AĞIR ÖLÜR ALIŞKANLIĞININ KÖLESİ OLANLAR…

Ağır ağır ölür alışkanlığının kölesi olanlar, her gün aynı yoldan yürüyenler, yürüyüş biçimini hiç değiştirmeyenler,,

giysilerinin rengini değiştirmeye yeltenmeyenler, tanımadıklarıyla konuşmayanlar….

Ağır ağır ölür tutkudan ve duygularından kaçanlar, beyaz üzerinde siyahı tercih edenler, gözleri ışıldatan ve esnemeyi gülümseyişe çeviren ve yanlışlıklarla duygulanımların karşısında onarılmış yüreği küt küt attıran bir demet duygu yerine “i” harflerinin üzerine nokta koymayı yeğleyenler.

Ağır ağır ölür işlerinde ve sevdalarında mutsuz olup da bu durumu tersine çevirmeyenler, bir düşü gerçekleştirmek adına kesinlik yerine belirsizliğe kalkışmayanlar, hayatlarında bir kez bile mantıklı bir öğüde aldırış etmeyenler.

Ağır ağır ölür yolculuğa çıkmayanlar, okumayanlar, müzik dinlemeyenler, gönlünde incelik barındırmayanlar.

 

Ağır ağır ölür özsaygılarını ağır ağır yok edenler, kendilerine yardım edilmesine izin vermeyenler, ne kadar şanssız oldukları ve sürekli yağan yağmur hakkında bütün hayatlarınca yakınanlar, daha bir işe koyulmadan o işten el çekenler, bilmedikleri şeyler hakkında soru sormayanlar, bildikleri şeyler hakkındaki soruları yanıtlamayanlar. Deneyelim ve kaçınalım küçük dozdaki ölümlerden, anımsayalım her zaman: yaşıyor olmak yalnızca nefes alıp vermekten çok daha büyük bir çabayı gerektirir. Yalnızca ateşli bir sabır ulaştırır bizi muhteşem bir mutluluğun kapısına

                                                

İÇİNİZDE BU ÜÇ ŞEYİ TAŞIYORSANIZ HAYAT GÜZELDİR!..

Köy sakinleri yağmur duasına çıkmışlardı.Bütün köy ahalisi toplandı..İçlerinden sadece birinde şemsiye vardı.

 Bu İNANÇTI’tır.

Babalar bebeklerini havaya hoplatır,çocuklar gülmekten bayılır.Yere düşebileceğini akıllarına bile getirmezler.Çünkü babaları onu tutacaktır.

 Bu GÜVEN’dir.

 Yatağımıza girerken,yarın uyanıp yaşamaya devam edeceğimize dair teminatımız yoktur.Ama yinede ertesi güne dair planlar yaparız. Bu ÜMİT’tir.

Ve bu üçü varsa hayatınız güzeldir…

                                                   

BU GÜNÜ ELİNE YÜZÜNE BULAŞTIRDI…

Çok zaman önceydi.O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu.

İnsanlar gü…neş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı. Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı. Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan. Bir parçasına dün dedi, diğer parcasına bugün, öteki parçasına da yarın. Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu. Dünü düsünüp pişman oldu, yarını düşünüp telaşlandı;

ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı. Farkında olmadan rezil etti bu gününü. Oysa yarın, bugüne dün diyor, dünde bu gün için yarın diyordu.

Bir türlü beceremedi.Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı. Bu günü eline yüzüne bulaştırdı…

Mutsuz oldu insan. Ve ne gariptir ki yarının telaşı da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı;

ama bugünü hiç yaşayamadı. Ne yarın ne de dün!

                                                

wordpress

Bir hevesle başladığım blog macerama burdan devam edicem,becerebilirsem..

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!